استفاده از ژنراتورها و استارت ها

در دهه‌های گذشته، برق‌رسانی مداوم سیستم‌های قدرت به یک موضوع تحقیقاتی مهم تبدیل شده است.حرکت به سمت قدرت بیشتر الکتریکی و تمام الکتریکی بوده است

با هدف کاهش مصرف سوخت از طریق کاهش وزن کل و بهینه سازی مدیریت توان الکتریکی در هواپیما، در عین حال افزایش قابلیت اطمینان و ایمنی.استارت-ژنراتور یکپارچه به عنوان یکی از فناوری های اصلی در بسیاری از جنبه ها در نظر گرفته می شود.در این ابتکار، پیکربندی الکتریکی برای راه اندازی موتور در حالت استارت و تبدیل نیروی مکانیکی موتور در حالت ژنراتور انجام می شود.به این ترتیب آنها جایگزین سیستم های هیدرولیک و پنوماتیک معمولی می شوند.

به دلیل وجود اهداف متناقض در بخش‌های مختلف سیستم، طراحی فن‌آوری‌ها و مواد بهینه جزء، راهی برای تصور سیستم‌های MEA بهتر نخواهد بود.فراخوانی برای متدولوژی های طراحی جدید در این بررسی پیشنهاد شده است.ابزارهایی برای طراحی بهینه و جهانی سیستم‌های چندفیزیکی با کاهش زمان تصور و تعداد نمونه‌های اولیه قبل از محصول نهایی، از ابتکار MEA بهره می‌برند.این ابزارها باید شبیه‌سازی‌های طراحی الکتریکی، مغناطیسی و حرارتی را در بر گیرند تا رفتار دقیق اجزای مختلف فیزیکی و سیستم را به طور کلی نشان دهند.مسیرهای جدید احتمالی و تکامل احتمالات از این رویکرد جهانی همگام با پیشرفت‌های جاری در بخش‌های مختلف سیستم‌ها پدیدار خواهد شد.

ارجاع

1. G. Friedrich و A. Girardin، "مولد استارت یکپارچه"، IEEE Ind. Appl.مگ.، ج.15، شماره4، صفحات 26-34، جولای 2009.

2. BS Bhangu و K. Rajashekara، "ژنراتورهای استارت الکتریکی: ادغام آنها در موتورهای توربین گاز"، IEEE Ind. Appl.مگ.، ج.20، شماره2، صفحات 14-22، مارس 2014.

3. V. Madonna، P. Giangrande و M. Galea، "تولید برق در هواپیما: بررسی، چالش ها و فرصت ها"، IEEE Trans.ترانسپبرق.، جلد.4، نه3، صفحات 646-659، سپتامبر 2018